Ο θεός του Κάτω Κόσμου, ο Πλούτωνας, άρπαξε τη μοναχοκόρη της θεάς Δήμητρας, την Περσεφόνη. Η Δήμητρα άρχισε να περιπλανιέται παντού, ψάχνοντας την κόρη της. Κάποια στιγμή έφθασε στην Ελευσίνα, μεταμορφωμένη σε γριά και φιλοξενήθηκε με πολύ φροντίδα στο ανάκτορο του βασιλιά Κελεού. Για να ανταποδώσει τη φιλοξενία, η Δήμητρα τους δίδαξε τα Ελευσίνια μυστήρια. Όμως η Δήμητρα ήταν πολύ δυστυχισμένη χωρίς την κόρη της. Τόσο, που για να εκβιάσει τους θεούς να της τη φέρουν πίσω, έκανε τη ολόκληρη τη γη εντελώς άγονη. Μεγάλη πείνα και αρρώστιες άρχισαν να μαστίζουν τους ανθρώπους και ο Δίας υποχρέωσε τον Πλούτωνα να επιτρέπει κάποιους μήνες το χρόνο στην Περσεφόνη, να είναι μαζί με τη μητέρα της. Έτσι, σύμφωνα με το μύθο, όταν η Δήμητρα έχει κοντά της την κόρη της, έχουμε Άνοιξη και Καλοκαίρι, ενώ όταν η Περσεφόνη γυρνάει στον Άδη, έχουμε Φθινόπωρο και Χειμώνα. Με αυτό τον τρόπο οι Αρχαίοι εξηγούσαν την εναλλαγή των εποχών.