Zenuwachtig kijken de cowboys om zich heen. "Denk je dat iemand ons heeft gevolgd?", Vraagt de besnorde cowboy aan zijn vriend, terwijl de huifkar over de hobbelige weg schiet. "Oh, wie kan ons nou tegenhouden?", Antwoordt zijn collega met een ontspannen glimlach. 'Niemand weet dat we vandaag het goud van de mijn naar het fort vervoeren.' Plots worden de twee opgeschrikt door luide schoten - twee gemaskerde bandieten blokkeren hun weg met getrokken revolvers. 'Handen omhoog en geef je goud', roept een van de bandieten. 'We weten dat je het verstopt in de geheime compartimenten achter in de huifkar. De twee cowboys kijken elkaar verward aan - hoe konden de bandieten dat weten? Teleurgesteld overhandigen ze de twee gouden zakken aan de bandieten. "Heel erg bedankt en tot de volgende keer", roepen ze naar de cowboys en rijden met een luide lach weg. Als ze weg zijn, kijken de twee cowboys elkaar aan met een ondeugende glimlach - de bandieten hebben de helft van het goud gemist. Triomfantelijk opent een van de cowboys de geheime schuilplaats onder de koets, waar nog twee goudzakken worden onthuld. Toch weten de cowboys het zeker: De volgende keer laten we de soldaten het transport bewaken.